Dec 10, 2016 | Poetry
ਲੋਕੀ ਭਰ ਟੋਕਰੇ ਤੇਰੇ ਦਰ ਤੇ ਆਉਂਦੇ ਮੈਂ ਪੂਰੀ ਖ਼ਾਲੀ ਹੋਈ ਤਾਂ ਆਈ ਜਦ ਮੈਂ ਵੀ ਮੈਂ ਨਾ ਰਹਿ ਗਈ ਵਿੱਚੋਂ ਤੇ ਮੇਰੀ ਰੂਹ ਅੰਮ੍ਰਤ ਨੂੰ ਤਰਹਾਈ ਮੜ੍ਹਕਾਂ ਛੁੱਟ ਗਈਆਂ ਮਾਣ ਟੁੱਟ ਗਏ ਤਖ਼ਤਾਂ ਬਹਿੰਦੀ ਜਿੰਦ ਭੂੰਜਿਓਂ ਚਾਈ ਹੰਝੂ ਵੀ ਸੁੱਕ ਗਏ ਹੋਕੇ ਵੀ ਮੁੱਕ ਗਏ ਕਰ ਲਿਆ ਸਬ ਜੋ ਮੈਂ ਕਰ ਪਾਈ ਹੁਣ ਤੂੰ ਹੈਂ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਪਥਰਾਈਆਂ ਅੱਖਾਂ...
